W Bałtyku występuje wiele gatunków ryb. Wiele z nich jemy na co dzień, lecz wartych spróbowania jest znacznie więcej. Ryby bałtyckie niestety ciężko kupić w marketach. Nawet popularny łosoś najczęściej pochodzi z hodowli norweskich, choć nasz bałtycki jest o wiele smaczniejszy. Jeśli zależy nam na rybie prosto z kutra, to należy wstać wcześnie rano i udać się na przystań rybacką. Tam dostaniemy świeżą rybę, którą na miejscu wypatroszą nam rybacy. Potem wystarczy ją doprawić, wrzucić na patelnię lub na grilla i rozkoszować się morską ucztą. Podczas pobytu nad Bałtykiem polecamy rybną degustację.

Zapraszamy do zapoznania się z rybami bałtyckimi i także innymi, które oferowane są w miejscowych smażalniach i restauracjach.

Ryby występujące w wodach Bałtyku:

• Śledź bałtycki (18-24 cm). Mięso miękkie, tłuste, wyrazisty smak, dość ościste.
  
  Występuje we wschodniej części Morza Bałtyckiego. Śledź bałtycki jest skarlałą formą śledzia oceanicznego, jest przy tym od niego znacznie mniej tłusty. Doskonale smakuje z pataleni, a także wędzony.
  
• Szprot (16 cm). Mięso ścisłe, soczyste, o dość wyrazistym smaku.
  
  Zawartość tłuszczu w mięsie tej ryby to tylko 12%, jest źródłem różnych witamin i mikroelementów.. Szprot jest to mała ryba z rodziny śledziowatych. Wyglądem przypomina młodego śledzia. Cechą szczególną tej ryby jest szorstka krawędź brzucha. Ciało szprota pokryte jest srebrnymi łuskami, które są niebieskawe na grzbiecie.
  
• Dorsz (30-90 cm). Mięso białe, soczyste, delikatne, o łagodnym, słodkawym smaku, mało ościste.
  
  Przeciętna długość ciała dorsza żyjącego w Bałtyku wynosi od 30 cm do 70 cm. Dorsz bałtycki występuje w rejonach od Cieśnin Duńskich do Zatoki Botnickiej. Dorsz wytrzymuje różny stopień zasolenia wody. Jednak istnieją obszary w Bałtyku, na przykład Zatoka Botnicka, w których z powodu niskiego zasolenia dorsz nie występuje. Młode dorsze występują w płytkich, przybrzeżnych wodach, a osobniki dorosłe przebywają na otwartym morzu. Najczęściej dorsz przebywa na głębokości 220 metrów, ale czasem schodzi nawet na głębokość 600 metrów.
• Belona (60-100 cm). Mięso suche, o łagodnym smaku.
  
  Występuje w Oceanie Atlantyckim i w morzach przyległych (Morze Śródziemne, Północne, Bałtyckie i Czarne). U nas belony można spotkać w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku oraz otwartym morzu. belona ma ciało bardzo mocno wydłużone w kształcie strzały, okrągłe w przekroju. Linia boczna wyraźna przebiegająca wzdłuż brzucha, głowa podłużna z paszczą w kształcie dziobu wyposażoną w rzędy zębów. Jej grzbiet jest ciemnoniebieski, bądź ciemnozielony, boki srebrne, bardzo lśniące, brzuch zdecydowanie biały z żółtym połyskiem. Belona to typowy drapieżnik polujący blisko powierzchni wody na ławice cierników, śledzi i szprotów oraz drobne zwierzęta wodne.
• Flądra (płastuga) (25-30 cm). Mięso białe, soczyste, o łagodnym smaku.
  
  Jest to ryba bałtycka, która w ciągu dnia jest zakopana w piachy, a żeruje intensywnie po zmroku. Flądry odżywiają się najczęściej ikrą ryb, małżami i owadami. Flądry charakteryzują się asymetryczną budową ciała. Dorosłe ryby bardzo dużo czasu przebywają na dnie morza. Poruszają się na lewym boku, a ich prawe oko jest przemieszczone na lewą stronę głowy.
• Turbot (90-100 cm). Mięso białe, delikatny smak.
  
  Występuje głównie w polskiej części Bałtyku. Ciało tej ryby jest prawie koliste. Ubarwienie ciała jest zależne od podłoża. Turbot osiąga różne rozmiary, zależnie od warunków środowiskowych. W Bałtyku znajdują się okazy, które dorastają nawet do około 50 cm długości. Metrowy turbot osiąga wagę nawet do 18 kg. Populacja bałtycka jest dojrzała już w trzecim roku życia. Turboty zjadają głównie małe ryby.
• Sieja(35-45 cm). Mięso białe, delikatne, tłuste, łatwo odchodzące od nielicznych ości.
  
  Sieja kształtem przypimina śledzia, zazwyczaj jest nieco mniej smukła. Głowa mała, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku. Łuski większe niż u łososiowatych, linia boczna pełna. Wąsko wycięty otwór gębowy sięga do przedniej krawędzi oka. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące.
• Sola (40-70 cm). Należy do najszlachetniejszych ryb o bardzo delikatnym smaku. Jej mięso jest białe, chude, jędrne, łatwo oddziela się od ości.
  
  Dorasta do 70 cm długości i maksymalnie 3 kg masy. Charakteryzuje się płaskim, owalnym kształtem ciała z oczami po tej samej stronie tułowia. Płetwa grzbietowa rozpoczyna się tuż za głową i sięga nasady ogona. Strona grzbietowa szarobrązowa do czerwonawobrązowej z dużymi, ciemnymi, nieregularnie rozmieszczonymi cętkami. Żeruje nocą zjadając bezkręgowce, a czasem małe ryby.
• Węgorz (50-200 cm). To ryba luksusowa, o wybornym białym, delikatnym, jędrnym i soczystym mięsie, Węgorz prawie nie ma ości, jest jednak tłusta i ciężkostrawna.
  
  Dorosłe osobniki wędrują z wód słodkich do morza. Na bytowanie wybiera miejsca ciepłe i obficie porośnięte, o dnie mulistym, aczkolwiek spotyka się go także w wartkich rzekach o dnie kamienistym. Żyje przy dnie. Zimę spędza zagrzebany w mule. Przed osiągnięciem dojrzałości płciowej żyją w wodach śródlądowych – samice w głębi lądu, samce w zasięgu wód słonawych. Samica osiąga nawet do 200 cm długości i wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od samic i osiągają długość do 60 cm.
• Łosoś/Troć (65-150 cm). Mięso ścisłe, tłuste, soczyste, pomarańczowo-różowe, wyrazisty smak, małoościste
  
  Występuje w północnej części Atlantyku, w rzekach Ameryki Północnej, w Europie od Portugalii po Morze Białe, Północne i Bałtyk. Dorasta do 150 cm długości i 24 kg masy ciała. Według ustnych przekazów łososie z populacji drawskiej (zwane również królewskimi) osiągały 150 cm i aż 46 kg masy. Łuski drobne, mocno osadzone. Linia boczna dobrze widoczna. Na linii grzbietu występuje mała, czerwono-szara płetwa tłuszczowa. Głowa z wielką i silnie uzębioną paszczą. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe, a żuchwa przybiera kształt haka. Młode mają na bokach ciemne i czerwone plamki. Osobniki dorosłe mają nieregularne czarne plamy na górnej połowie ciała. Łosoś jest rybą drapieżną.
• Płoć (30-50 cm). Mięso białe i chude, dość ościste.
  
  Występuje we wszystkich wodach słodkich w Polsce (w rzekach, jeziorach i stawach, z wyjątkiem gór), także w wodach przybrzeżnych Bałtyku.Ciało krótkie, wysoko wygrzbiecone, bocznie ścieśnione, w wodach ubogich w pokarm bardziej wysmukłe. Głowa krótka, szczęka nieco wysunięta przed mały, końcowo położony otwór gębowy. Grzbiet ciemnobrązowy lub szaroczarny z niebieskawym lub zielonkawym połyskiem, boki jasnosrebrzyste, brzuch biały. Płetwa grzbietowa i ogonowa są szare z czerwonawym odcieniem. Płetwy piersiowe najdłuższymi promieniami sięgają nasad płetw brzusznych, inne płetwy czerwonawe. Tęczówka oka czerwona. Zjada zarówno pokarm roślinny jak i zwierzęcy.
• Szczupak (40-150cm) - Mięso: białe, jędrne, chude, suche i ościste.
  
  Jest to ryba słodkowodna, występująca w Bałtyku przy ujściach rzek. Osiąga długość do 1,5 m i masę do około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są rzadkie. Notowany rekord masy wynosił 35 kg. Ciało szczupaka pospolitego jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i bardzo ostre, szczęka jest ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby występują na kości podniebiennej, kościach międzyszczękowych, lemieszu, kości gnykowej oraz łukach skrzelowych. Łuski są dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze. Linia boczna dobrze rozwinięta, często poprzerywana, posiada dwa lub trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Na głowie znajdują się liczne jamki zmysłowe. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte mocno do tyłu i położone blisko siebie. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska. Jest świetnie przystosowany do życia wodnego drapieżnika, normalnie nie jest aktywnym myśliwym, choć zalicza się do najbardziej drapieżnych ryb.
• Pozostałe ryby bałtyckie: ostrobok, witlinek, kur diabeł, węgorzyca, ostropłetwiec, tasza, dobijak, tobiasz, babka, dennik, wężynka, krąp i ciernik

Ryby niebałtyckie, powszechnie dostępne w sklepach, restauracjach i smażalniach:

• Morszczuk (60 cm). Mięso miękkie, białe, delikatny smak, mało ościste.
  
  Występowanie: Wschodni Ocean Atlantycki, szelf kontynentalny na głębokościach od 70 do 1000 m, Morze Śródziemne oraz wzdłuż południowych wybrzeży Morza Czarnego.
• Mintaj (30-60 cm). To niezbyt oścista ryba o chudym, białym, delikatnym, smacznym mięsie.
  
  Jest to atunek ryby z rodziny dorszowatych. Występuje w północnych morzach Pacyfiku. Ma duże znaczenie w rybołówstwie, zwłaszcza koreańskim i japońskim. Jest jedną z najważniejszych ryb konsumpcyjnych – corocznie odławia się m.in. ponad 3 miliony ton mintaja alaskańskiego, z łowisk rozciągających się na Pacyfiku, od Alaski po północną Japonię.
• Halibut (60-120 cm). Mięso ścisłe, białe, tłuste, o delikatnym smaku, średnio ościste.
  
  Żyje w wodach północnego Atlantyku i Pacyfiku. Największy przedstawiciel płastug.
• Okoń (60cm). Mięso białe, jędrne, chude mięso z niedużą ilością ości.
  
  Występuje w Europie w oraz Azji. Aklimatyzowany m.in. na Irlandii i w Australii. Występuje zarówno w wodach płynących jak i stojących a także w słonawych wodach przybrzeżnych. Młodsze osobniki często tworzą ławice, starsze żyją w niewielkich grupach bądź samotnie. Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4 kg. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do oka.
• Sandacz (70-130cm). Mięso białe, delikatne, jędrne, soczyste, niezbyt tłuste i prawie bez ości.
  
  Występuje w Europie od dorzecza Renu i Rodanu po Morze Kaspijskie oraz południową Anglię. Brak go w północnej Skandynawii, północnej Rosji oraz na półwyspach Apenińskim i Bałkańskim. Występuje w jeziorach, zbiornikach zaporowych, średnich i dużych nizinnych rzekach, wyrobiskach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Preferuje głębokie, mętne wody o twardym, piaszczystym, żwirowatym bądź gliniastym dnie. Jest wrażliwy na niedobór tlenu. Osiąga długość do 130 cm i masę ciała do 15 kg. Ciało wydłużone, lekko bocznie spłaszczone. Oczy duże, opalizujące, świecące w ciemnościach. Płetwy grzbietowe dość daleko oddalone od siebie.